„Do Njabožkojc, do Njabožkojc, daloko njej ...“ – tak to słyšymy w znatem dolnoserbskem spiwje. To su teke te tśi redaktorki Serbskeje Pratyje a ten fotograf rozměli, a su se lětosa tamkor do teje błośańskeje jsy wudali, aby tam a w susednych Długach pilnje zběrali material z dłujkeje historije a ze źinsajšnego žywjenja teju dweju serbskeju jsowu. Martina Golašojc a Ingrida Hustetowa ako redaktorce, Janka Pěckojc de Levano ako lektorka a Peter Becker z Raduša ako fotograf a awtor su namakali tam wjele zajmnego a gódnego, z kótaregož su pón zestajili bejny źěl Serbskeje Pratyje za lěto 2025. Wót tych dogromady 190 bokow w njej jo 50 (!) bokow głownje myslonych tyma dwěma jsoma, ako słušatej južo pśecej do jadneje gmejny a kótaruž su pśibili 2001 k bliskemu městoju Wětošow. A wšykno, což jo tam k cytanjeju, jo hyšći dokumentěrowane z jadnab 50 fotami a ilustracijami. Tak wiźone, jo to wšykno pśisamem južo mała wejsna chronika wót Njabožkojc a Długow.

Tenraz tšochu wěcej

w nimskej rěcy