Z Leopoldova. Zachopjeńk septembra togo lěta jo se pódało 15 źinsajšnych a něgajšnych Mósćanarjow na 650 daloku drogu, a to na jaden wósebny jubilej. Wóna droga njejo za nich cuza, zwěžo ga nich z wjelgin dobrymi pśijaśelami.

Wšo jo se zachopiło w lěśe 1974, ako jo była tencasna Mósćańska spiwna a rejowańska kupka kazana na folklorny festiwal. Ze serbskimi spiwami, rejami a drastwu su rozwjaselili gósći w słowakskem městašku Leopoldov tak wjelgin, až su te jich pón teke lěto pózdźej zasej tamkor kazali. Ale teke w tom słowakskem městašku su měli kulturnu kupku, kótaraž jo swóju kulturu wjelgin derje na jawišću pśedstajiła. A tu su sebje Mósćanarje pón teke na jich swěźenje kazali. Ta njejo jano Mósćańske wejsne swěźenje wobogaśiła, ale se pśedstajiła teke w drugich susednych jsach abo teke w Picnju na 50. rybaŕskem swěźenju. Na drugem boce su ale teke Mósćanarje ze spiwanim žeńskecego chora a serbskim swajźbaŕskim pśeśěgom rozwjaselili luźi susednych jsow a městow Leopoldova. A wóni su w tom casu teke nawuknuli reje a spiwy swójich słowakskich pśijaśelow tak ako te teke naše serbske.