Z Města/Cottbus. Pětk, 11. oktobra, jo Šula za dolnoserbsku rěc a kulturu w Serbskem domje pśewjadła studijny źeń, kenž jo wó wuwiśu dolnoserbskeje rěcy w cerkwi a we tom zwisku specielnje wó statkowanju wažnych gołkojskich fararjow informěrował. Za tym, až jo Nowy Casnik w slědnem wudaśu prědnej tam pśedstajonej temje wobswětlił (dr. Pětš Šurman jo dał historiski pśeglěd, Ines Neumannojc jo se pśiwobrośiła pśełožowarjeju Starego testamenta Jan Bjedrich Fryco), comy něnto hyšći wopśimjeśa drugego źěla studijnego dnja dodaś.

Wóny drugi źěl jo dr. Hartmut Leipner na starosći měł z dwěma pśednoskoma. Nejpjerwjej jo wón pśedstajił Karla Haussiga/Carl Haußig (*1. maja 1821 w Chóśebuzu,† 25. februara 1870 w Gołkojcach). Wót togo syna nimskego zegerarja z Chóśebuza njeby drje nichten se myslił, až wón raz změjo za Serbow wósebny wuznam a až raz buźo w Bramborskem Serbskem Casniku k cytanju, až „Haußig běšo ta krona tych fararjow!“.