Z Huštanja/Wüstenhain. Drugu njeźelu pśichoda, lětosa jo to było 8. decembera, su pśišli wósadne z wokolnosći, ale teke z Barbuka, Chóśebuza a Barlinja namšu do Huštanja (Wüstenhain). Wejsańska cerkwja z pólnych kamjenjow jo była swětocnje wupyšnjona. Wšuźi su se swěśili pśirodne swěcki, na hołtarju, nad prjatkaŕnju (Kanzel), na dupje (Taufstein) a pśi słupach kory (Empore). Zwónjenje zwónow jo 30 namšaŕkow a namšarjow pśiwitało něnto južo tśeśe lěto k adwentskej namšy w serbskej a nimskej rěcy. Za dwójorěcnu liturgiju jo zagronity był cerkwiny lektor Hartmut Leipner. Spušćobnje jo teke pśigótował dwójorěcny namšaŕski zešywk. Wósadna faraŕka Astrid Schlüter jo pśejmała wósadnych na ceło wósobinsku wašnju. Jo prjatkowała wó sćerpnosći, wó jeje wažnosći a wót togo, cogodla móžo adwentski kalendaŕ pomogaś pśi jeje nawuknjenju. Pótom jo pěś źiśi a młodostnych z wósady pśedstajiło scenu – fiktiwny serbski podcast pla rbb k temje „Kak wónja za tebje adwent?“. Wótegrona młodostneje, mamy, gólca, kenž grajo pastyrja w gódownem graśu, a wósadneje pedagogowki su byli realistiske a spšawne.