Pśedsedaŕ Serbskeje rady Torsten Mak jo chwalił prědnu rozpšawu bramborskego kněžarstwa k situaciji serbskego ludu. Wóna jo dobra a samokritiska, a politikarje mógu brachy lěpjej póznaś a na nje reagěrowaś. Źěło Serbskeje rady njaso płody – glej wobzamknjenje dla pśistajenja zagronitych za serbske nastupnosći we wokrejsach, abo „domacne nadawki“, kótarež parlament pśez wobzamknjenje kněžarstwoju dał (Entschließungsanträge). Źěło z wótpósłanymi spěchujo derje, a zastupniki frakcijow cuju se kaž cłonki Serbskeje rady, rownož formelnje njejsu. Mak jo se jim wšyknym wutšobnje wuźěkował, a z chwalecymi słowami jo wobspomnjeł dr. Renate Harkowu, šefowku běrowa frakcije Lěwice. Wóna jo cłonkam Serbskeje rady rozkładła parlamentariske wótběgi, jo nawucyła jim je rozměś a teke we roze-stajenjach z drugimi wobstaś. „We serbskej hymnje stoj Och, gab muže stanuli, za swój narod źěłali. – žeńske njejsu tam wobspomnjete, pśeto wóni južo dawno źěłaju“ – jo wón gronił, myslecy se na to, až ta wětša źělba pilnych luźi na pólu mjeńšynoweje politiki su žeńske.