Njeźelu pó stupnem stwórtku jo gołbinska wósada wuleśeła do Noweje Cale. Ze śěgom smy tam jěli a byli spokojne, až jo było take wódychanje dla wašnje drogowanja. Dogromadu 22 luźi su se mógali we tom casu rědnje wulicowaś. A ako pla nas gołbinskich pśecej, su byli někotare w serbskej drastwje.

Wjedro jo było kšasne a dla togo jo była droga wót dwórnišća do kloštarja rědny špacěr. Tormy katolskeje cerkwje su nam pokazowali drogu. Mimo ducy pla gata a piwarnje smy pśišli k wrotam. Wšykno jo statkowało wjelgin kradne.

Dokulaž jo naše wjeźenje akle pózdźej było, smy se nejpjerwjej rozglědowali. Katolska cerkwja jo wót wenka wjelgin rědna a nutśi pychotna (prunkvoll). Wšuźi na tych wjele hołtarjach a teke na pśibocnych sćěnach su freski a figury. Wjele jo wobzłośane, ako jo nałog w katolskich cerkwjach. Ławki pak su wjelgin njegódne. Njekažu k sejźenju. To pak teke njejo trjeba; nejskerjej tam se wěcej kóleńkujo.