Njeźelu, 17. junija, su se Serby wórjejskich stron zmakali na 11. Ewangelski domowniski źeń. Ten źeń jo wuznaśe k rěcy, kulturje, domowni a wěrje. „To wšo dejmy našym źiśam dalej dawaś“, jo Dieter Koark gronił. Wón jo šołta wjelikeje gmejny Halštrowska hola (k njej teke Bluń słuša) a jo powědał na tom dnju. Dalej jo gronił: „Dajśo nam wuchowaś, co hyšći mamy!“

Zachopili su ten źeń z dwójorěcneju namšu a Bóžym blidom we tej rědnej blunjańskej cerkwi, to jo pachany chrom. Chor ze Źidźinego (Seidewinkel) jo spiwał, nawjedowany wót Kerstin Lieder, kaž tež blunjański cerkwiny chor. Prjatkował jo serbski promšt Jan Malink. Wón jo powědał wó domowni a zgubjenju domownje. Troštujucy jo wón gronił: „Jesus móžo gójś a pomagaś, žywjenje namakaś we wódaśu.“ Malink jo wuzwignuł, až ten domowniski źeń spomina na serbske kórjenje luźi we wórjejskich stronach.