Pla Mišna (Meißen) chowa wjas z mjenim „Zadel“ w cerkwi sw. Handroša wusoko nad Łobjom (Elbe) pótajmny wobrazowy kamjeń. Ten jo w nutśikach torma pód kšywom zamurjowany. Wó njom se groni, až póchada z něgajšneje tatańskeje swětnice Serbow. Nježli su Nimce tuder z pódwjacora pśiśěgnuli, ga jo kraj był jano serbski wobsedlony. Sedlišćo, zapisane južo w 11. stolěśu, stoj na pówóstankach słowjańskego groźišća. Až su něga měli tež swětnicu, móžomy za wěrne měś. Lěc pak jo zamurjowany wobrazowy kamjeń napšawdu wobraz pśiboga, njejsu mógali daniž cwiblowarje daniž pśigłosowarje dotychměst wěrnje dopokazaś.

Wejsne mě „Zadel“ jo serbskego póchada a se wułožujo ako „hinter dem Berge“. Skerjej zda se mě pšawy wóznam „sedło“ (pśir. teke mě Starzeddel – Stare Sedło), pśeto njelažy „w dole za góru“, ale na górje. W dole jo rěcyšćo Łobja.