Serbska dušepastyrka Katharina Köhlerowa jo se wjelgin wuźěkowała tym cesnoamtskim pomagarjam, kótarež su w njeliconych góźinach pśeglědali tekst biblije: (wótlěwa) Werner Měškank, Anna Šulcojc, Lothar Burchardt, Fabian Kaulfürst, Christiana Piniekowa a Hartmut S. Leipner. Spominali su na Michała Kuryłłowicza, kótaryž jo lětosa njezjapki wumrěł a jo teke wjele pśipomagał. 
Z Chóśebuza/Cottbus. We Wušej cerkwi jo byla 2. septembra wósebna swěźeńska namša. Wóna jo trała dwě góźinje a na jeje kóńcu jo wušy promšt Martin Herche pśibytnych 165 namšarjow pšosył, až deje weto wóstaś na kafejpiśe. Deje se wjaseliś, až su swěśili na toś tej jadnej namšy pópšawem tśi wjelicne swěźenje.
Z tym jo trjefił generalny superintendent rowno do carnego. To ga jo było rownocasnje 250. namša wót nowego zachopjeńka, 30. jubilej kupki „serbska namša“ a pśidatnje jo se prezentěrowała cejdejka ze serbskeju biliju. Kuždy tych wjeraškow by był za sebje góźba za wjeliku swěźeńsku namšu.
A pitśku jo tak było, až njejo móžno było na kuždy wót tych tśich wjelickich wjeraškow w dosć wjelikej měrje glědaś. Njejo było dosć casa, aby z dosć wjelikim źiwanim, wjaselim a źěkom na to slědk glědali, až jo mógała pśed 30 lětami byś zasej dolnoserbska namša. A až jo se swěśiła z teju wjelickeju namšu 250. serbska namša wót zachopjeńka 1988 sem.
