Źěło z rejowarskeju kupku 1975 w Bórkowach (foto) jo jadna tych wěcow, ako Bjarnatoju Rjentšoju (1. wótpšawa w slědnem rědu) wósebnje derje a rědnje w spomnjeśu wóstanjo. Wjele lětźasetkow jo rejowarske kupki załožył a nawjedował. Jo Casnikoju wulicował, až jo zwucował teke na Serbskej wušej šuli w Chóśebuzu z rejowarskeju kupku. Ale tam su te gólcy jano pózlažka na parket teptali. Pšawe teptanje to njejo było. Ceło hynac su to wugbali w Bórkowach. Tam su kradu głosnje a mócnje teptali. Teke kśikanje we pšawich momentach reje su te bórkojske krade derje a głosnje wuměli – hynac ako te wót wušeje šule. Foto: priwatne Bjarnata Rjentša 
Z lawreatom Bjarnatom Rjentšom jo wjadł Nowy Casnik rozgrono. Smy kśěli wěźeś, co jo dožywił we swójich lětźasetkach intenziwnego statkowanja za serbstwo w Dolnej Łužycy.
Kněz Rjentš, nejpjerwjej comy Wam wutšobnje gratulěrowaś za Myto Domowiny. Kake ga su Waše póśěgi k Domowinje?
Som zastupił do Domowiny južo ako šulski gólc na serbskej wušej šuli. Až do źinsajšnego jo mě Domowina we žywjenju pśewóžowała.
Ako nowy ceptaŕ som pśišeł 1955 do Dolneje Łužyce. We tych lětach jo se župa Kalawa/Lubin załožyla. Tam som ned sobu statkował. Gaž som pśišeł do Chóśebuza, som był teke we župnem pśedsedarstwje a som pó pśewrośenju dłujke lěto župan był.
Ako som źěłał pśi Měsće ako zagronity za serbske nastupnosći, som wusko z Domowinu zgromadnje źěłał. Wušy šołta kněz Kleinschmidt jo pśecej gronił: „Wujadnajśo wšykno do togo, a pón pśiźćo ku mnjo“. A tak smy pśecej z jadnym głosom powědali.
Kak jo se serbstwo w Dolnej Łužycy pśeměniło w slědnych lětźasetkach?
