Hyšći comy něco pśipisaś wó cesćenju za Hermanna Worcha dnja 6. oktobera na janšojskem kjarchobje. Někak na tom městnje, źož jo był row togo něgajšnego ceptarja a kantora teje jsy, ako jo tak źěłał za to serbske.

Pśi pomniku jo powědała Rosi Tšukowa (pśedsedarka janšojskeje Domowinskeje kupki), jo wuwitała gósći a pśiswójźbnych, a to w serbskej rěcy. Žeńskecy chor jo spiwał wšake serbske štucki, a faraŕ Kśenka jo powědał. Rědna licba něgajšnych wuknicow a wuknikow jo pśišła na cesne zarědowanje.

Hermann Worch jo zwětšego statkował w Janšojcach, ale kantorił jo teke w Rogoznje (a jo chwalił głose tamnych źowćow). Ako Ingolf Kśenka jo gronił, jo to (a wjele drugego) zgonił w Bramborskem Casniku. Kito Šwjela jo to pisał – stakim jo Hermann Worch južo w lěśe 1905 był tema za dolnoserbski tyźenik. Až jo nawjedował wšake chory, jo respektěrował serbsku rěc a jo z njeju wucył, a to teke we śěžkich casach, wšakim štuckam melodiju dał a njejo wuknikam puki dał, gaž su serbski powědali, njamóžomy dosć cesćiś.