Wóstaj se togo złego, a cyń to dobre; pytaj měr a žeń za nim.

Pśed 200 lětami jo humrěł faraŕ Jan Bědrych Fryco w Gołkojcach. Wón jo pśestajił Stare Pismo biblije do serbšćiny. Hyšći źinsa jo jogo pśestajenje zakład za naše serbske namše.

Kótare bibliske słowo by mógali hubraś, aby jogo cesćili? To musy byś słowo ze Starego testamenta. „Wóstaj se togo złego, a cyń to dobre; pytaj měr a žeń za nim.“ Te słowa su z psalma 34.

Słyšymy-li słowo „měr“, pón we nas bincy a klincy. Ale na rozdźělny part. Starše luźe słyše: „Wójna ma kóńc. Móžomy zas domoj hyś.“ Pówójnska generacija słyšy: „Pódzajtšo a pódwjacor stej swóje broni połožyłej, samo Barlińska murja jo se wótpórała. Něnt pśiźo nam lichota.“ Młodše luźe słyše: „Měr jo pśi nas normalny. Ale to, což se na swěśe stawa, nas tešni.“

Měr. To słowo wóznamjenijo nejžpjerwjej hobdwór, zagroźony (eingefriedet) hobceŕk, kenž wónych luźi šćita, ak we njom su. Gaž něchten se do toś togo hobceŕka zadobydnjo, pón jo to kazenje měra.

Měr jo pak wjele wěcej. Znajomy ga teke nutśikowny měr, kótaryž nam dawa móc a zepěru, a to teke pón, gaž se hokoło nas šarmujo (lärmt, tobt).