Slědny kóńc tyźenja, wót pětka do njeźele, su wugótowali Nimski drastwiny swěźeń w Lubinje. Móžomy groniś, až jo se wšo wjelgin derje raźiło. Na tśich jawišćach a dwěma rejowanišćoma su se pśedstajili drastwine kupki z cełeje Nimskeje a z wukraja. Kake wšakorake drastwy smy wiźeli! Kake barwy, lapy a sukna! A nic jano te žeńske – ně, te muske teke! Wšykne su nam wulicowali, wótkul pśidu, kake drastwy nose, a su se dali fotografěrowaś.

Naš Błośański žeńskecy chor Lubin jo prědny raz ned pětk wjacor na jawišću na Grodowej kupje wustupił, za tym běšo šołta Lars Kolan swěźeń wótworił. Za to jo sebje woblakł swóju drastwu, to groni, běły a cerwjeny płašć – a teke někotare serbske słowa pśi tom gronił. Žeńske našogo chora su se zjadnali, až woblaku se za ten wustup našu dolnoserbsku swěźeńsku drastwu.