Lube źiśi,

som za Was ducy była. Som dojěła do Žylowa. Tam jo było Nimsko-serbske źiwadło z Budyšyna. Źiwadło jo měło w horśe „Njewjericka“ pśedstajenje. To jo było pupkowe graśe.

We srjejźi stoj młody Kito. Wón jo wiźeś ako drjewjana pupka. Druge pupki su teke byli, nykus, grab, rybarje a dalšne. Kužda pupka jo wisała na šnorkach. Šnorki stej dwa luźa w rukach měłej. Wónej stej stojałej za kulisu. Stej śěgnułej šnorki tak, až pupki su se rozymnje pógibowali. Grajarja, ako stej śěgnułej pupki, stej powědałej, a to serbske. Pupki ga njamógu powědaś! Jaden wulicowaŕ jo pódla sejźeł. Wón jo wšykno na nimski wulicował.