Źaseś lět jo była Ulrike Menzelowa superintendentka w cerkwinem krejzu Chóśebuz. A jo była Serbam wjelgin dobra pśijaśelka. Njejo jano wjele nam k dobremu rědowała a wjele zjawnje a w slězynje za to źěłała, až serbska wósada jo mógała se wjelgin derje wuwijaś.

Ale kněni Menzelowa jo była teke wósobinski wótwórjona napśeśiwo tomu serbskemu. To zwisujo nejskerjej z tym, až jo była do casa ako promštowka wósadna faraŕka w Slěpem a Wórjejcach. Tam jo se južo spśijaśeliła z tym serbskim. Maju na pśikład doma w bydlenju k jatšam wjele serbskich jatšownych jaj ako dekoraciju. Wósebnje pak dej se pśipóznaś, až Ulrike Menzelowa se teke zajmujo za serbsku rěc. Južo w slepjańskej wósaźe jo witała pó serbsku a jo Wósćenas pó serbsku bjatowała. W Chóśebuzu jo swóje rěcne zamóžnosći rozšyrjała a se wobźěłiła, gaž jo móžno było, na rěcnem kursu.

Nowy Casnik jo se z toś teju wósebneju žeńskeju rozgranjał.

Kněni Menzelowa, źaśeś lět sćo źěłali ako superintendentka teke za Serbow.