Jo derje znate, až Spěchowańske towaristwo za serbsku rěc w cerkwi z. t. swěśi lětosa 25 lět swójogo wobstaśa. Ako pśedsedarja se mě cesto pšašaju, kak ja wiźim pśichod towaristwa a kaku wiziju mam za serbsku wósadu.

Ako som zachopił se angažěrowaś za serbsku rěc w cerkwi pśed 5 lětami, som napisał dłujku lisćinu žycenjow. To nejžwažnjejše wšak južo štycy w mjenju cerkwinego towaristwa: Cujomy se zagronite za našu rěc, a to pó mójej mysli nic jano w cerkwi. Gaž serbska rěc dej měś pśichod na mšach a w cerkwi cełkownje, musymy se staraś wó serbsku rěc wšuźi w towarišnosći.

Ako som raz woglědał do katolskeje fary w górnołužyskich Ralbicach, stej mě šulskej góleśi napśeśiwo pśišłej. Wónej njejstej mě znałej a jadnorje „dobry źeń“ groniłej. To wósebne za mnjo ako Dolnołužycanarja jo było, až to stej cyniłej w serbskej rěcy. To by se teke žycył za nas w Dolnej Łužycy!