We Łazu maju staru cerkwju z 13. lětstotka, som cytała w chronice Manfreda Tarza: W lěśe 1820 jo wóny Bóžy dom była „maśerina cerkwja“ za Łaz, Brjaze (Briesen), Chóšć (Laasdorf) a Tarnojsk). Do filialneje cerkwje we Huštańu su zafarjowane byli Brodkojce (Brodtkowitz), Chórice (Göritz), Grabice (Gräbendorf) a Kózle). W Mišnjańskich cerkwinych knigłach stoj, až Łazojska cerkwja jo słušała arcypresbyteriumoju (Erzpriesterstuhl) w Kalawje.

Łazojski Bóžy dom jo dostojny a mócny. Weto jo 2. decembra 1720 wichoŕ tak gónił, až jo se cerkwiny torm pśewalił a wětšej tych tśich zwónow stej se puknułej. 1725 jo zwónaŕ Martin Heintze nowej lał – a zwónoma dał garantiju za tśi lěta. Rowno tej zwónje jo wósada 1942 dejała woprowaś za bronjeńsku industriju. W lěśe 1957 stej nowej zwónje dostałej. Jeju zuk njejo pasował k tym starym zwónam, ten jo toś pśišeł do Dešanka. Wósymbocny torm jo nastał, ako su kšywo, a kórytkowy tormik (Dach-reiter) 1734 wobnowili.