Lube cytaŕki a cytarje,

južo wót septembra sćo mójo mě w impresumje Casnika cytaś mógali. Až akle něnto, wót decembra, wopšawdu statkowaś móžom ako nowa redaktorka Nowego Casnika, jo mě wjelgickan luto. To jo se wušykowało dla togo, až som w septembrje bóžko ned na swójom prědnem źěłowem dnju pó droze domoj z kólasom do kóleji elektriskeje pśišła a tak njeglucnje se bricnuła, až som sebje pšawu ruku pśi łokśu złamała. Pó wótewześu gipsa jo pógibliwosć ruki hyšći tak špatna była, až jo musało dłujke chójźenje do reha slědowaś. Pólěpšenje jo jano pómałem pśišło. Wótglědajucy wót togo, až pógibowanje ruki hyšći cele perfektnje njeklapujo, se mě mjaztym pak dosć derje źo, až skóńcnje móžom se do źěła daś!