Ku gódam jo pla nas nałog, až luźe se něco wobraźiju. Pótom gronimy, až „něchten někomu rědnego boga wobraźijo“ abo „něco k bogoju dajo“. Źiśi „dostanu něco k bogoju“. Luź, ako se za rěc interesěrujo, co ned wěźeś, cogodla ga „k bogoju“ a „boga wobraźiś“? Ma ten rěcny wobrot něco z Bogom cyniś? Jo a ně. Słowo bog ma tšojaki wóznam. K prědnemu móžo to byś jaden z bogow w polyteistiskich religijach; jano gaž se z wjelikim pismikom „B“ pišo, pótakem Bog, jo Bog w monoteistiskich religijach, pótakem teke kśesćijański Bog měnjony. K drugemu móžo to byś ten bog, ako źiśam wobraźijo, na pśikład znaty Janšojski bog. K tśeśemu móžo ten samy dar byś měnjony, kótaryž luź „k bogoju“ dostanjo. Wšojadno w kakem zmysle se wužywa, słowo bog/Bog se wótwóźijo wót prasłowjańskego słowa *bogъ, ako jo nejskerjej měło wóznam „gluka, bogatstwo, źělba na něcom“. Teke druge serbske słowa se wót togo kórjenja wótwóźiju: Adjektiw njabogi jo nastał ako negěrowanje *nje-bogi, pótakem něchten, ako žedno bogatstwo njama, ako jo wubogi abo bědny. Taki wóznam ma słowo źinsa hyšći w češćinje – nebohý. W serbšćinje jo se wóznam słowa změnił na „wumarły“.