Z Limbarka/Limberg. Jatšy hyšći njejsu mimo, weto jo južo něnto móžno a teke jo trjeba groniś, až toś to lěto wjelgin wósebne jo. Nejskerjej móžo to we aktualnej situaciju kuždy pódpisaś. Comy pak glědajucy na jatšowne spiwaŕki to pitśku rozkładowaś. A ten nejžwětšy dypk pśi tom jo, až jatšowne spiwanje lětosa njebuźo. Planowane jo było w Limbarku, ako pśecej w jatšownej nocy.

Dokulaž sama som tam spiwaŕka, cu teke na wósobinski part wó tom pisaś. My jatšowne spiwaŕki na pódwjacor Chóśebuza gronimy sebje sami jadnorje „Spiwaŕki“. Gromadu pśišli smy w lěśe 2016, aby to jatšowne spiwanje wótžywili, ako jo było až do 1970ych lětach woplěwany nałog we našej wokolnosći. Do togo smy my, žeńske ze susednych jsow Gołbin, Kósobuz, Limbark, Popojce, Rubyn a Wjerbno se znali pśez seśi lubowaŕkow serbskeje drastwy. Někotare wót nas wuměju teke běžnje serbsku rěc a znajomy se pó takej droze.