„Ten kśicowany“: Toś ta bilda jo se pokazała pśed 8 lětami w janšojskem muzeumje pśi góźbje mólaŕskego rozpokazowanja „Pasion – huměłske źěła z pěś stolěśow“, kótaruž jo zestajał chóśebuski historikaŕ a zběraŕ Siegfried Kohlschmidt. Ju namólował jo Peter Kleinschmidt z Lübecka. 
Pśeto tak jo Bog ten swět lubował, až wón swójogo jadnopóroźonego syna dał jo, aby wšykne, kenž do njogo wěrje, zgubjone njebyli, ale to nimjerne žywjenje měli.
(Ewangeliom swětego Jana 3,16)
Luba wósada. Pśezwitśe jo śichy pětk, na nimske Karfreitag. To słowo pśiźo ze staronimskego słowa kara, a to groni skjaržba.
Śichy pětk jo źeń skjaržby. Jezus jo humrěł. Swěcki su zgasnuli. Hołtaŕ jo prozny. Žedne swěcki, žedne kwětki. Na toś tom śichem pětku ga su teke cerkwje prozne!
Wšyken swět jo śichy. Něnto njerejujomy, njerušujomy. Lody a kupnice su zacynjone, lětosa južo dłujcko. Wjele luźi njewě, co deje z tym dnjom zachopiś. Ceły źeń jo prozny. Ale co ga, nic njedejmy cyniś? Śerpjenje Jezusa hobmysliś? To pśiźo nam śěžko. A co to groni, až Jezus jo za nas humrěł? Póglědajmy do biblije! (Jan 19, 16-30):
*
