Na šulskem dwórje se kamplitej, wó małkosć. Ceptaŕ jich zastaja. Jaden groni: Wón jo zachopił. Drugi groni: Ně, ty! Ceptaŕ jej źěli. Hobej gubu śěgnjotej.

Biblija nam groni we lisće Pawoła na Romarjow: „Njeźaržćo sami se za mudrych. Njezapłaśćo nikomu złosć za złosć. Starajśo se we to, což pócne jo pśed wšyknymi cłowjekami. Joli móžno, tak wjele ako na was jo, ga mějśo ze wšyknymi cłowjekami měr. Njepomsććo sami se, móje lube, ale dajśo město tomu gniwu Bóžemu, pśeto pisane stoj: to pomsćenje jo mójo, ja cu zapłaśiś, źejo ten Kněz. Gaž togodla twój winik jo głodny, ga naseś jogo; joli wón łacny, ga napowaj jogo; pśeto gaž ty to cyniš, buźoš ty hognjece hugle na jogo głowu žariś. Njedaj se tomu złemu pśewinuś, ale pśewiń ty to złe z tym dobrym.“ (Rom. 12, 17) Kněz žognuj nam jogo słowo.