Cesto a wjelgin wjele jo wón pisał wó drugich luźach, a to teke wó takich w Dolnej Łužycy. Tenraz pak dej byś to grono wó njom. Wón – to jo znaty serbski žurnalist, slawist a procowaŕ Alfons Wićaz, kótaremuž se pó nimski groni Lehmann. Tak to teke stoj w jogo wupokazu a drugich amtskich dokumentach a pismach. W Serbach pak jo wšuźi znaty ako Wićaz, a jogo dwě źowce a jogo syn maju toś to serbske familijowe mě.

A ten Alfons Lehmann-Wićaz jo doma w znatej serbskej katolskej jsy Chrósćicy/Crostwitz, wó kótarejž młoge gronje, až jo to śicha, pótajmna „wutšoba serbstwa“. Wšojadno, nanejmjenjej běchu tam 10. maja 1945 nowo załožyli Domowinu. Tof-licka pśi tom domje na to spomnjejo. Naroźił pak jo se w Radworju/Radibor, ako jo rowno tak wjelgin znata wjas w serbskem žywjenju.

Pśed krotkim – 24. julija – jo Alfons Wićaz zešwyrnuł swójo 75. žywjeńske lěto. Młoge su jomu wutšobnje gratulěrowali a su jomu za pśichod žycyli to nejlěpše wót togo dobrego a wósebnje kšute strowje. A pśi tej góźbje jo wón wěsće teke slědk glědał na swójo žywjenje a jo se w rozgronje z gósćimi domyslił na wšake case a tšojenja.