Z Gołbina/Gulben. Lětosa to jo ako łoni – kradu chłodne. Jatšownego zajtša zeger 5:00 stoj šesć žeńskich we swójich serbskich drastwach pśi zachopjeńku Gołbina. Jim jo zyma njeglědajucy na wjeliku licbu kóšulow a pódkóšulow. Termometer pokazujo styri stopnje pód nulu. Swětło w latarni se zapalujo a wóni zachopiju ze swójeju spiwajuceju rundu. Nazgónitej spiwaŕce Mechthild Šolcowa a Astrid Šramina stej pśewóźiłej styri młode žeńske we starstwje wót 13 do 21 lět. Pśisamem wšykne, kaka gluka, maju kompletne wugótowanje z wótpowědnymi kóšulami, rubiškami, šorcami a lapami. A na gluku su mógali druge jatšowne spiwaŕki (z kupki wokoło Ines Neumannojc) tej gołbinskej kupce jadnu nowu lapu wupóžycyś. Nejmłodša tych gołbinskich spiwaŕkow jo prědny raz z njeju na głowje wujšła. Dalšna gluka: Dosć derje znaju a wuměju tudske spiwaŕki te nimske a serbske kjarliže k tej swětosnej góźbje.

Za tym, až su jadnu góźinu ducy byli a šesć stacijow za sobu měli, stoje pón pśed gołbinskeju cerkwju. Tam spiwaju ku kóńcoju „Christ ist erstanden“.