Ze Smogorjowa / Schmogrow. Tśi góletka su se tudy naroźili, wósy-mjo wejsanarje su wumrěli. Licba wobydlari jo wóstała stabilna, licyš-li sobu te luźe, ako su pśiśěg-nuli a pšec śěgnuli.“ To jo k wěsći dał smogorjojski zastojaŕ Jan Bostelmann na lětosnej woklapnicy w derje woglědanem sportar-skem domje pětk tyźeń. Pó tradiciji su gmejnske zastupniki a wobydlarje prědny pětk w nowem lěśe gromadu pśišli, aby stare lěto woklapali. K rozpšawjenju jo dało wjele. Tak jo wejsny zastojaŕ pokazał na dobre a pilne źěło towaristwow a wjeliku licbu kulturelnych wjeraškow. Wósebnje jo wuzwignuł swětosnosći k jubileumoju dobrowólneje wognjoweje wobory (95 lět) a muskecego chora „Wěńk spiwow“ (115 lět). Wjeliku rolu we wejsnem žywjenju grajo woplěwanje serb­skich nałogow. Młoźina źo camprowat, swěśi zapust z pśeśěgom, pśewjeźo žnjowny swěźeń ze zabijanim kokota a drugego wěcej na nogi stajijo. Wótžywiła jo drastwinu kjarmušu. W starem lěśe jo se stajił bom towaristwow na najsy, a to ako symbol za wšykne towaristwa a za jich źělbu na žywem wejsańskem žywjenju.